Een dag met een gouden randje!

Mama Eliza

Zwangere vrouwen, sterk en moedig, ik heb respect voor ze, zeker in de huidige  omstandigheden waar ze hier in Zuid Soedan mee moeten leven.

Wat een geluk voor de vrouwen in Abayok (het vluchtelingenkamp bij Renk). Hier werkt mama Eliza, zij is de vroedvrouw en heeft elke dag spreekuur. Daar blijft het echter niet bij, ze heeft hart voor de vrouwen. Op zaterdagochtend komen de zwangere vrouwen die ondervoed zijn naar de kliniek voor een nieuwe voorraad aanvullende voeding van het World Food Programme en elke woensdag  is er een vrouwengroep en geeft ze  voorlichting  over bepaalde onderwerpen zoals bijvoorbeeld  malaria, borstvoeding etc. Er komen dan tussen de 100 en 200 vrouwen.

Er is deze week een tent geplaatst die als verloskamer zal gaan dienen, zodat er ook bevallingen in de kliniek gedaan kunnen worden. De tent is nog niet in gebruik, maar de 1e bevalling diende zich al aan in de kliniek.

De vrouw van 1 van onze chauffeurs moest bevallen, hij was de afgelopen weken  bezig om allerlei dingetjes te kopen voor de baby en zo nu en dan vroeg ik hem hoe het ging.  Nu was het dan zo ver,spannend!!!

Hij kwam me ophalen uit een vergadering en samen zijn we naar de kliniek gereden, waar zijn vrouw al was met haar moeder.

Ik vroeg hem of hij erbij wilde zijn, maar dat is niet gebruikelijk, dus toen vroeg ik hem wat hij van mij verwachtte want  ik voelde me toch wel wat onwennig om zomaar naar binnen te lopen.  Ik heb zijn vrouw  nog nooit ontmoet en dan kom je bij zo’n belangrijk moment ineens aan. Maar hij wilde dat ik erbij zou zijn en ook mama Eliza bleef me maar roepen.  Dus naar binnen en heb ik haar hand gepakt waar ze flink in geknepen heeft en ben ik maar mee gaan puffen. Na 10 minuutjes werd de baby al geboren, wat een wonder elke keer weer, waar ter wereld je ook bent.

Toen alles achter de rug was, kwamen de vrouwen die erbij waren rondom de moeder staan en werd er gebeden door mama Eliza en begonnen de vrouwen te joelen, al die vrouwen aan het joelen na de bevalling, ik schrok me naar, iemand stond vlakbij m’n oor, ik dacht wat krijgen we nou J

Het was een bijzondere dag. Ik liep daar met een big smile door de kliniek en heb genoten van dit mooie moment,  de patienten waren al weg, maar enkele medewerkers waren ook gebleven in afwachting van hoe het zou gaan, dat was echt mooi met elkaar.

Zo’n dag geeft je nieuwe energie, een dag met een gouden randje!