Van alles wat

Inmiddels ben ik hier alweer 1,5 maand, de weken vliegen voorbij. We hebben weer heel wat werk verzet met elkaar. De kliniek in Abayok breidt zich nu echt uit, er worden +/- 50% meer patienten gezien dan voorheen en ook het aantal bevallingen is met zo’n 50% omhoog gegaan. In de Wunthow kliniek wordt ook uitbreiding verwacht, want daar gaat de enige andere organisatie die daar nog werkzaam is ook weg in juni, dus ook daar meer medewerkers nodig.

Dokter

We hebben nu zelfs een dokter in ons team, uit Zuid Soedan!! Jimmy, een kundige man die de kinderen in het stabilisatie centrum behandeld. Heel fijn dat er nu meer deskundigheid ter plekke is, eerder hadden we vaak overleg via telefoon of mail over een ziek kind met een arts. Zo is er nu een meisje opgenomen van een drieling, de andere 2 kindjes zijn thuis overleden een paar dagen achter elkaar. De moeder was thuis bevallen en toen het ontdekt werd door 1 van onze teams zijn we erheen gegaan om de ouders uit te leggen dat er een mogelijkheid voor opname en behandeling is. Toen ik in het dorp kwam bij de vader op het ‘erf’ had ik eerst de indruk dat hij het niet wilde toen we in gesprek waren met hem. Hij moest het eerst overleggen met de andere mannen in het dorp voordat er een besluit genomen kon worden. Ik had het kindje nog niet gezien maar mocht even naar binnen in de hut waar zijn vrouw zat met een heel klein kindje in de handen (17 dagen oud). We hebben ze toen de tijd gegeven om te beslissen, (hoe moeilijk ik dat zelf ook vond, maar geduld is een schone zaak hier) en nadat we de rest van de dag in de kliniek hadden gewerkt en op de terugweg weer langskwamen had de vader gelukkig besloten tot opname van het kindje en hebben we de moeder, zus van moeder en het kleintje meegenomen. Het gaat nu goed met haar!!

Op pad

Mijn werkzaamheden zijn iets veranderd en zo ben ik ook een paar keer weer even op pad geweest naar de dorpen. Er zijn zoals ik eerder schreef meerdere vrouwen in verschillende dorpen getraind om de basiszorg te geven aan kinderen onder de 5 jaar die malaria, diarree of longontsteking hebben en die heb ik bezocht. Deze 5 vrouwen waren nog niet lang bezig, maar deden het erg goed. We doen dan een korte opfrisser van wat ze ook al weer geleerd hebben en horen van hun waar ze zoal tegenaan lopen. Erg mooi om te zien dat dit goed werkt!

Choul

Vorig jaar juni waren we gevraagd door een organisatie die in Juba werkzaam is om als we mensen met geamputeerde benen, armen of verlammingen tegenkwamen deze mensen dor te sturen naar hen. Zij konden dan hulpmiddelen verzorgen in Juba. 1 van de mannen die ik toen getroffen had was Choul, hij woont in een klein dorpje hier zo’n 1,5 uur vandaan en verplaatste zich sinds jonge leeftijd op zijn handen en knieen vanwege verlamming door polio. Hij was enorm enthousiast over het programma en hoopte te kunnen gaan. We hadden meer mannen gevonden en zo was er een groepje ontstaan die naar Juba zouden moeten. Maar helaas braken er toen in juli heftige onrusten uit in Juba dus kon alles niet doorgaan. In November vorig jaar is het toch nog doorgegaan en zijn de mannen weer teruggekomen met de nodige hulpmiddelen. Ik was inmiddels al 2 keer terug geweest in het dorp waar Choul woonde om hem op te zoeken, maar hij bleek elke keer in Renk te zijn. Toen is via via aan hem doorgegeven dat er iemand naar hem op zoek was van Medair en stond hij zaterdagochtend voor de deur van het kantoor. Wat een verrassing en wat een sterke man is dit toch. Ook toen hij nog geen hulpmiddelen had straalde er zo’n kracht en positiviteit van deze man uit. Als ik hem dan trof was hij al zittend aan het werk op het land om voedsel te verbouwen, op handen en knieen door de modder. Hij ging vissen in een wiebelige kano dit alles om geld te verdienen voor zijn kinderen zodat die naar school kunnen gaan. Nu is hij het grootste deel van de tijd in Renk bij een paar van zijn kinderen die nu naar school gaan! Wat een zegen voor hem dat hij nu mobiel is en niet meer op handen en knieen door de modder hoeft te gaan.

En zo gebeurd er van alles wat, elke dag weer. Met mij gaat het goed, begin mei heb ik 2 weken verlof en ga dan naar Oeganda, er even tussenuit naar een oud collega.

Tot een volgende keer!