Nog een paar weken
Nog een paar weken
Over dik 3 weken zit m’n tijd in Zuid Soedan er weer op. We hebben heel wat werk kunnen verzetten met elkaar. Veel nieuwe medewerkers aangenomen, de teams versterkt en nog steeds bezig met uitbreiding van shelters om in te werken. Tevens veel reparaties aan de huidige klinieken, want de hete, felle zon en de harde wind maken veel stuk, dan een flinke regenbui erove heen en alles lekt weer als een mandje. Zo is onze registratie shelter volledig ingestort tijdens een dikke bui dus die moet weer helemaal opnieuw opgebouwd worden, het is een heel georganiseer elke keer om weer tijdelijke oplossingen te zoeken.
Dus veel constructie werk wat de nodige uitdagingen geeft, ten eerste heb je het juiste materiaal nodig wat hier niet zoals bij de Gamma altijd op voorraad is, ten tweede heb je nog de juiste mensen nodig waar je van op aan kunt en die als ze beginnen aan een klus het ook daadwerkelijk goed afmaken. Dan veranderen de prijzen soms binnen een week en kan iets zomaar 2x zoveel kosten. Maar stap voor stap of zoals ze hier zeggen ‘haba-haba ‘ komt alles uiteindelijk toch af. De werkzaamheden in de klniek gaan ondertussen gewoon door en de patientenstroom bijft komen.
Binnen ons team op de basis zijn veel wisselingen van personen, er zijn 3 vaste medewerkers vertrokken en 3 nieuwe voor teruggekomen. Mooi om te zien hoe dit weer in elkaar overvloeit en er weer een nieuwe teamdynamiek van start gaat.
Er is nog steeds onrust in andere delen van het land, in Renk is het tot nu toe rustig gebleven, de stad wordt drukker en we zien veel kinderen dagelijks weer naar school gaan. Het blijft echter instabiel en er zijn nog veel mensen die niet terug durven te komen. Onze mannelijke medewerkers van wie hun vrouw en kinderen veelal in Sudan wonen, zeggen dat het makkelijker is om alleen te vluchten dan met een heel gezin, mocht er weer onrust uitbreken, ze zijn nog niet van plan hun gezin weer naar Zuid Soedan te laten komen.
Hier niet heel ver vandaan waren wel weer gevechten geweest en vele families waren op de vlucht geslagen. Een aantal familieleden van 1 van onze medewerkers waren hier ook bij, zij hebben het niet gehaald, omdat ze zijn gestorven omdat er geen water was in het gebied waar ze noodgedwongen heen moesten vluchten. De verslagenheid die je dan weer ziet als dit nieuws komt, vreselijk. Zo is het nu al jaren lang, het is erg ingewikkeld om het allemaal te bevatten.
Toch lijken de mensen hoop te houden op een betere toekomst, wij kunnen hiervoor blijven bidden en hier met Medair samen met vele andere organisaties in Zuid Soedan, de nodige hulp bieden die hard nodig is.
Ik denk dat dit voorlopig mijn laatste verslag is op deze site, 24 juni ben ik weer thuis!
Hartelijke groeten uit Renk
Nog even en dan kan je weer even bij tanken .
Respect voor je doorzetten ,liefs van ons.
Mijn gebakken aardappeltjes zien er lekker uit maar mijn gedachten doen de smaak veranderen en zou m'n tas willen pakken om te komen helpen want er is zo veel te doen...
Hier in Harlingen was er van de week een paar uur geen water door een geknapte leiding, de paniek sloeg toe en flessen water werden snel ingeslagen bij de buurtsuper. Het zou een goed moment kunnen zijn om stil te staan bij de mensen die sterven omdat er geen druppel te vinden is, er zijn geen woorden voor.
Lieve Mirjam, nog even en dan ben je weer thuis, ik wens jou en jullie allemaal alle,alle goeds toe ! Liefs Guus
Wat een verdrietige dingen maak je ook van dichtbij mee. Ik hoop dat je in de korte tijd dat je er nog bent, ook je collega's nog kan bemoedigen. Maar misschien gebeurt het nog meer andersom. Tot gauw lieve Mirjam!
Blij dat je weer terugkomt,een beetje dubbel,maar je hebt daar zoveel gedaan voor de mensen daar en nu zijn er weer anderen die het stokje van je overnemen en ik hoop met heel mijn hart dat het beter wordt voor de mensen daar.
Tot gauw en lieve groeten van Wiemie
Fijn dat we via jou verslagen in gedachten bij jou en en de mensen daar konden zijn.Oan t sjen d.v. en liefs.
Weet je welkom!!! Liefs en tot gauw! Agnes.
Hoorde dat je weer terug bent daar in Renk. Die plek die mij inmiddels ook zo na aan t hart ligt..! Nog n paar weken te gaan dus.
Wat mooi en tegelijk verdrietig te lezen wat je daar mag betekenen..!
Ik zie je in gedachten lopen met je lange NL-benen en rode tshirt door de vluchtelingenkampen. Ik denk aan je stoer mens!
Wens je veel wijsheid, energie, bescherming en liefde toe!
Dikke hug, Anneke