Bemoedigend
17 oktober 2015 - Malakal, Soedan
Normaal gesproken schrijf ik niet zo vaak achter elkaar iets op de blog, maar vandaag wil ik toch nog even wat met jullie delen.
Het is pas 3 weken geleden dat ik uit Nederland vertrok, maar het lijkt alweer veel langer geleden. Terug denken aan thuis doet me beseffen dat ik best nog wat te verwerken heb. Hier weer te zijn en flink aan het werk zijn helpt me daar wel bij moet ik zeggen. Maar het is ook goed om zo nu en dan stil te staan bij alles wat gebeurd is.
Op zich lijkt het of de mensen hier heel nuchter omgaan met leven en dood, wat ook wel begrijpelijk is als ik eerlijk ben met alles wat iedereen hier meemaakt. Iedereen heeft hier familie en vrienden verloren tijdens de heftige gevechten in april 2014, een week voordat ik hier kwam.
Bijna iedereen die ik gesproken heb zei dat we allemaal op weg zijn naar het einde van ons leven en dat het er gewoon bij hoort. Dat je sterk moet zijn en niet moet huilen, maar dankbaar moet zijn.
Vanmiddag kreeg ik bezoek van een groep van zo’n 20 medewerkers. Ze hadden dit al aangekondigd. Het is hier gebruikelijk na een overlijden om elkaar op te zoeken, een dienst te houden, te zingen, te bidden met elkaar. Ze hebben zo met me meegeleefd en wilden op deze manier hun respect en medeleven tonen. Wat bijzonder mooi, het heeft me diep geraakt. Ze hebben me opgenomen als familie, stuk voor stuk wat een lieverds.
Zoveel liefde van de mensen waar ik dagelijks mee werk, er was een priester meegekomen die een korte duidelijke overdenking heeft gedaan. Verder is er prachtig gezongen en gebeden. Er was thee en de vrouwen hadden wat lekkers gemaakt.
Tevens was het een dankdienst voor het feit dat ik toch weer teruggekomen ben naar deze plaats. Zelf ben ik daar ook dankbaar voor. Ik ben op de plek waar God me naar toe heeft geleid, ik mis m’n familie, vrienden, de zee en thuis best wel maar weet dat het goed is zo. We zijn hier ook een familie met elkaar en maken er het beste van! Morgen een dagje vrij om bij te tanken en zo stappen we van de ene week in de andere. Wat een harde werkers hier, het is een zegen om zo met elkaar te mogen werken en op deze manier heel veel mensen te kunnen helpen in de enorme nood die hier nog steeds is.
Ik ben vandaag zeker bemoedigd en heb Gods liefde ervaren door deze mooie lieve mensen heen.
Bijzonder mooi.
Mooi om jou te kennen en mee te leven, we praten later " boven" bij ok? Groet, Oebele&Debora
Groetjes marian
Wat bemoedigend!De titel van je blog vat alles samen in dit woord,Geniet vandaag van je rust en Gods zegen weer van harte toegewenst.
Mooi ook nog een dankdienst in Afrika!
Liefs en een goede "warme" zondag!
Heel erg bijzonder dat je zo opgenomen wordt in waar je nu bent. Dat ze je dit ook zo duidelijk laten voelen en meemaken. Mooi ook dat je dit met ons deelt, dank je wel.
Liefs
het doet me denken aan het lied; als het leven pijn doet, het eindigt met de woorden;
dat ik kan zien als ik terugkijk
dat U mij gedragen heeft.......
lieve Mirjam....onder jou Zijn eeuwige armen!!!!!
Ook goed dat er daar weer fijn tussen past,maar ik mis je wel hier hoor.Tuut.
Blij om dit soort berichten te lezen! Liefs van Hilda