Geevacueerd

Al vliegend boven Zuid-Soedan onderweg naar Juba schrijf ik dit verhaal.

Ja, onderweg naar Juba, helaas, we worden met een deel van ons team geevacueerd naar Juba, waar ons hoofdkantoor is. In maart dit jaar waren de laatste heftige gevechten in Renk en steeds meer bewoners waren aan het terugkomen naar Renk, er leek enige stabiliteit te komen in de situatie. Af en toe kleine gevechten die snel weer ophielden.

Maar vorige week donderdag kwamen er helaas weer andere geluiden, gevechten waren uitgebroken ten zuiden van Renk waar we ook een team van lokale medewerkers hebben, zij wonen en werken daar 2 maanden en worden dan afgelost door een 2e team. We hebben een voedingsprogramma in Jelhak, dit is 2,5 uur over een zeer hobbelige weg bij ons vandaan. Wekelijks gaat iemand van ons naar hun toe met bevoorrading en ter ondersteuning van het programma. Ze belden ’s ochtends, hevige gevechten gaande aan de overkant van het water ( de Nijl) mensen renden richting zuiden en het team wilde graag naar Renk terug indien mogelijk.

Dan gaat er van alles draaien, contacten met veiligheidsdiensten, hoofdkantoor in Juba, security hoofdkantoor in Zwitserland, er wordt via allerlei kanalen uitgezocht  of het veilig genoeg is om een auto met 2 chauffeurs die kant op te laten gaan. Uiteindelijk kregen we groen licht en kon er een auto vertrekken, om het half uur contact met zowel de chauffeurs en het team en na een paar spannende uren kwam het hele team opgelucht aan in Renk.

De volgende ochtend hoorden we tijdens onze dagopening weer bekende geluiden, die we liever nooit meer zouden horen..... schoten en bommen. Ver weg van ons, maar toch... er werd opnieuw gevochten en nu dichterbij Renk, weer ten zuiden van ons, maar later ook ten noorden van ons. We konden dus beide kanten niet meer op, bewoners uit Renk begonnen weer richting noorden naar de grens te gaan, de weg werd afgesloten, de grens ging dicht. Mensen moeten veel geld betalen als ze de grens over willen naar Sudan en dat heeft lang niet iedereen. Vrijdag zou ik naar de kliniek in Wunthou met een nieuwe voorraad medicijnen, maar die staan nog in het magazijn te wachten tot we die kant weer op kunnen. ( gelukkig hebben ze eerst nog voldoende om door te blijven draaien, er komen nu nog meer mensen naar die kliniek die grenst aan Sudan)

Omdat de geruchten van verschillende kanten aangaven dat er wat gaat gebeuren bij ons in de buurt, is uit voorzorg besloten om een deel van het team uit Renk weg te halen. Er zijn 4 collega’s achtergebleven. Het is heel apart om te moeten vertrekken, het was rustig in de stad, geen geluiden meer gehoord, maar als de geruchten waar zijn dan is die rust bedriegelijk rustig. Het is gewoon te ingewikkeld om zo even uit te leggen, maar het komt er op neer dat als er 1 ‘verkeerd’ schot gelost wordt dat er dan een flinke explosie zal komen in de streek waar wij werken.

Ja, daar ga je dan weer met al je plannen in je hoofd, terug naar Juba, ik ben nog even bij de kliniek in Abayok langs geweest om uit te leggen waarom ik tijdelijk moet vertrekken, alle begrip van de medewerkers, maar het is zo dubbel om hun daar achter te laten in de spanning die er onderhuids bij iedereen weer leeft.

Natuurlijk ben ik opgelucht om zelf in veiligheid te worden gebracht, maar ik kon maar moeilijk weg komen vanochtend, we hebben zoveel te doen!!! Ik hoop en bid dat we zo snel mogelijk weer terug kunnen en dat er gewoon helemaal niks gaat gebeuren in Renk, dat mensen zich weer opnieuw veilig kunnen gaan voelen in de plaats waar ze thuishoren.

Wordt vervolgd...

PS: ook in Bentiu wordt hevig gevochten, momenteel zit daar nog een team van Medair, zij zijn veilig ondergedoken, we hopen ook hen binnenkort hier in Juba terug te zien.