Genoten

Na een heerlijk verlof in Harlingen ben ik weer terug in Renk. Wat was het genieten thuis, iedereen weer even te zien en te spreken, lekkere Hollandse pot eten, elke dag naar zee, de pier uitlopen en de muur over. Veel bekenden tegengekomen tijdens die wandeltochtjes, leuk hoor en het was prachtig mooi weer, zelfs de harde wind in de eerste week vond ik heerlijk.

Maar het is ook weer goed terug te zijn in Renk waar ik ook weer terug werd verwacht en een warm welkom heb gekregen. Het begint hier echt een beetje als mijn thuis te voelen.

Tijdens mijn verlof zijn er gedurende anderhalve dag hevige gevechten geweest. Zo heftig was het nog niet geweest sinds april vorig jaar, zo dichtbij. Op de hoek van de straat waar ons kantoor staat zijn 3 tukuls geraakt door een granaat. Het team is in het kantoor gebleven. Toen ik dit thuis hoorde voelde dat heel naar, het deed me zo’n verdriet te horen dat er weer zo heftig gevochten werd. Daar zit je dan in het mooie veilige Harlingen, wat een enorm verschillende werelden. Tijdens de vlucht terug dacht ik, ‘nu hang ik in de lucht tussen die 2 werelden in’ wat ook elke keer weer zo apart is, die omschakeling die gaat gewoon automatisch.

Het is nu veilig in Renk, bepaalde gebieden zijn nu echt ‘bevrijd’ zeg maar, er is feest gevierd na de gevechten. Je ziet dat er weer een verschuiving plaatsvind, mensen komen ook weer terug naar Renk en dat is mooi om te zien.

We zijn weer lekker bezig hier in Renk. Inmiddels zijn er nog 2 locaties bijgekomen waar 1x per week een voedingsteam heengaat om de ondervoede kinderen en zwangere vrouwen te controleren en te voorzien van een nieuwe voorraad aansterkende voeding. Nu dus 6 voedingsprogramma’s,  waarvan 3 mobiel zijn, wat inhoudt dat er 1 x per week een team naar toe reist.

Afgelopen week ben ik meegeweest naar Atam, dit is 2 uren rijden over een stoffige, hobbelige weg. Het is een afgelegen gebied waar veel ondervoede kinderen blijken te wonen. Vorige week zijn de kinderen daar gevaccineerd tegen mazelen. Onze werkplek is tijdelijk onder een dikke boom, we moeten er nog een shelter bouwen en een latrine, maar we zijn gestart en de moeders en kinderen zitten op een groot stuk zeil onder de boom en dat gaat prima. De weegschaal hangt aan een dikke tak.  Er kwam een zwangere moeder, ze had een kindje van 1,5 jaar. Hij woog 5,2 kilo en zijn MUAC was 9.2, dat betekent zeer ernstig ondervoed. Ook de zwangere moeder bleek ondervoed te zijn. Het kindje had geen eetlust, dus erg zorgelijk. We wilden ze graag meenemen naar Renk zodat ze dan elke dag naar de kliniek kunnen komen, maar de moeder kon dit niet zomaar beslissen. Ze heeft 6 kinderen en haar man is militair. We hopen dat ze het nu gaat overleggen en dat ze dan deze week mee kan komen naar Renk.

Hulp blijft dus nog hard nodig, ook in de klinieken blijft het elke dag druk met patienten.

Met mijzelf gaat het goed, ik ben weer goed omgeschakeld naar het warme weer en heb veel energie gekregen tijdens m’n verlof. Goed te zien dat het met m’n familie allemaal goed gaat, ik heb bijna iedereen gezien, dat geeft ook rust.

Wordt weer vervolgd.

Mirjam