God is great

Dit is Laverich, hij is een van onze bewakers van het huis waar we wonen, vanavond heeft hij dienst. Gister is zijn huis geraakt door een bom, ik sprak net met hem toen ik uit m’n werk kwam en hij zei: ‘Mirjam, God is great’ ,

Wij zouden waarschijnlijk niet op ons werk verschijnen als ons zoiets zou overkomen. Gister waren er weer gevechten gaande, Laverich was thuis en had net zijn wasje opgehangen vertelde hij, toen hoorde hij een flinke knal en dacht dit komt niet goed, hij bleef buiten en er kwam nog een flinke knal aan en BOEM, precies op zijn huis. Toen is hij gevlucht naar een plek waar het veiliger was. Ook de huizen van zijn buren zijn geraakt en een paar mensen zijn gewond geraakt. Zijn huis is helemaal afgebrand, hij heeft niks mee kunnen nemen.

‘God is Great’, want Laverich leeft nog, zijn vrouw en kinderen wonen in Juba, dus die zijn ook veilig. ‘Een huis, ach zegt hij alles is vervangbaar, maar mijn leven niet, ik dank God dat ik nog leef’!

En zo zijn er gister meerdere mensen weer hun huis ontvlucht en gewond geraakt, wanneer stopt het toch eens, 2 partijen die elkaar bevechten en daarmee elke keer weer onschuldige burgers uit het niets de schrik aanjagen.

Wij waren allemaal net terug uit het werk op kantoor en dan hoor je een knal, PANG, al gauw daarna weer een paar en dan weet je, daar gaat het weer los. Gelukkig duurde het dit keer niet lang, ‘s avonds echter nog een paar flinke bommen die overvlogen, aj, wat een lawaai.

Vannacht weer in het kantoor geslapen, dit is het veligste gebouw voor ons om te schuilen en vanochtend toen ik wakker werd dacht ik ook:’ God is goed’, hij heeft ons weer beschermd, we waren allemaal net thuis, ik heb goed geslapen en de nacht is voorbij, het is weer stil geworden.

Het leven gaat gewoon weer door, iedereen was vandaag weer op het werk in de kliniek en ook de patienten kwamen gewoon weer voor medische zorg, moeders kwamen met hun ondervoede kinderen en alles gaat weer door.

Het leven in Zuid Soedan, ik kan hier zo nu en dan even weg, maar wat een leven…

Eind volgende week hoop ik weer in Harlingen aan te komen voor een kort verlof, zie er erg naar uit!