Khawadzjaaaaaaaah!
3 augustus 2014 - Malakal, Soedan
Dit horen we dagelijks als we richting kliniek rijden, de kinderen roepen het heel hard, zij zien ons eerder dan wij hun. In Liberia riepen de kinderen altijd MERCYCHIPS of MANNEKA CAR en hier is het dus KHAWADZJA!!!. Bij de kliniek in Wunthou staan soms een paar kinderen op een randje van steen, dan staan ze te springen en te roepen. Inmiddels kan ik ze een hand geven, maar in het begin renden ze hard weg als ik naar ze toe kwam, want zo’n buitenlander, vreemdeling wat het woord betekent, is die wel te vertrouwen?
Een buitenlander, ja dat ben ik en dat blijf ik ook hier in Zuid Soedan, wat een wereld van verschil. Allereerst natuurlijk de kleur, ik ben blank, dan de taal ( Arabisch is een moeilijke taal om te leren), de manier van leven, werken, organiseren, met elkaar omgaan, het begroeten, het eten, de manier van eten, alles is anders, een andere wereld waar ik nu zo’n 3 maanden in verblijf. Daarnaast het werken en wonen samen met 4 Kenianen, 6 Zuid Soedanezen, 1 Oegandese, 1 Amerikaanse, 1 Engelse en dan ik als nuchtere Nederlander. Je kunt je voorstellen dat je dan wel eens tegen het een en ander aan gaat lopen na een poosje, we hebben allemaal onze eigen achtergrond, cultuur en taal en toch redden we het met elkaar.
Ze zeggen dat je na 3 maanden op een punt komt waar je gaat nadenken over blijven of weggaan, een omslagpunt… Op dat punt ben ik nu zo’n beetje aangeland. Natuurlijk blijf ik, geen zorgen, maar ik merk wel dat er soms de nodige ( of onnodige) frustraties in me omhoog komen, die laat ik er dan soms gewoon maar uitkomen en soms hou ik ze voor me. En later als je erop terugkijkt denk ik, waar maak je je druk om, kijk eens om je heen en dan is het weer helemaal over en weg.
Wat zijn we bevoorrecht dat we een dak boven ons hoofd hebben, elke dag eten en drinken hebben en een bed om in te slapen. We worden bewaakt en bovenal beschermd. We hebben allemaal dezelfde Vader waar we ons vertrouwen op stellen en vanuit dat geloof en vertrouwen kunnen we hier met elkaar het werk blijven doen, dat is onze kracht!
PS: video toegevoegd
sterkte gewenst en ik kijk weer uit naar je volgende verslag.
Even een reactie op jou reactie want ik denk dat meer mensen zich dit wel eens af zullen vragen.
‘Waarom’ vragen hebben we allemaal, waar ter wereld we ook zijn, we zullen God nooit kunnen begrijpen, natuurlijk vraag ik me dat hier ook wel eens af, maar op die ‘ waarom’ vragen zullen we hier nooit een antwoord krijgen.
Daarom probeer ik niet meer te vragen ‘ waarom’, maar ‘ wat’ kan ik (met de mogelijkheden die ik heb) doen om te helpen en wat wil God dat ik doe? Die vraag heeft me uiteindelijk hier gebracht, dat is natuurlijk niet van de ene op de andere dag zo gegaan, dat is een heel proces geweest. Ik hoop hier m’n steentje te kunnen bijdragen voor zolang het nodig is en daarna zien we weer verder.
In de bijbel staat in Efeze 3 vers 20:
'God kan oneindig veel meer doen dan wij ooit kunnen bidden of beseffen. Dat blijkt uit de kracht die in ons werkt'.
Vanuit die kracht kan ik hier zijn en werken en m’n steentje bijdragen, zo heeft ieder z’n plek op deze wereld waar hij/zij een ander kan helpen.
Hartelijke groeten, Mirjam
Wens je sterkte, geloof, hoop, en liefde.
Groetjes,
Annie
Wat fijn dat je blijft vertrouwen op de Vader!
Dat is goed Mirjam, Hij is voor je, achter je, naast je en om je heen, Zijn hand rust op jou!![Psalm 139]
Lieverd veel sterkte we bidden voor je!!
dikke knuffel Marian
Leuk wat van je te lezen. Het wordt ook eens tijd dat je wat van mij hoort. In de vakantie neem ik alles mee en ga je een wat langere mail sturen. Van Jacolien hoor ik zo af en toe ook het een en ander van je. Het is mooi dat je op God blijft vertrouwen, ook als alles anders loopt dan je zelf zou wensen.
Groeten Carolien
Gods Zegen voor jou en alle medewerkers .
Wij leven mee en bidden voor je ,dikke knuffel Annelies
Heb veel bewondering voor jullie allemaal .
God zegen op jullie werk , Liefs marian