Ondervoedng

Terwijl de zomer in Nederland is begonnen, zijn we hier in Zuid-Soedan aan het einde van het droge, hete seizoen gekomen. Het heeft alweer een paar keer flink geregend, maar er is nog veel meer regen nodig om goed te kunnen verbouwen. De mensen hebben weer gezaaid. Nu maar hopen dat ze hier kunnen blijven om zelf weer te kunnen oogsten.

We zien de laatste weken steeds meer ondervoede kinderen in de kliniek. We screenen in de wijken van Renk en in de dorpen om ondervoede kinderen op te sporen en ze te behandelen in onze voedingsprogramma’s. Op een gegeven moment hadden we 90 opnames in één week. De laatste vier weken zijn er 250 kinderen bijgekomen in ons voedingsprogramma.Daarnaast runnen we  vijf dagen in de week een mobiele kliniek die elke dag ergens anders aanwezig is om de kinderen te checken en een nieuwe voorraad bijvoeding te geven.  Ook daar zien we de aantallen toenemen.

Het is schrijnend.  Sommige mensen hebben zelf wat kunnen verbouwen, maar de meeste mensen waren vorig jaar rond deze tijd op de vlucht. Het weinige dat ze wel hadden is nu helemaal op. Daar komt bij dat op de markt alles steeds duurder wordt.Er worden geen salarissen uitbetaald wat maakt dat mensen elkaar gaan bestelen en  staken. Het wordt er daardoor allemaal niet beter op.

Met name de kinderen zijn de dupe van dit alles. Ziekte en ondervoeding zijn aan de orde van de dag.  Ondervoeding en sterven aan uitdroging door diarree of een luchtweginfectie die ontaardt in een longontsteking, daar kunnen we ons in Nederland geen voorstelling van maken. Toch is het hier de keiharde werkelijkheid. Gelukkig kunnen we veel kinderen helpen om er weer bovenop te komen.

De vorige keer schreef ik over het trainen van een aantal vrijwilligers om de meest voorkomende ziekten bij kinderen onder de vijf jaar te kunnen herkennen en behandelen in de ver-afgelegen dorpen waar geen gezondheidsvoorzieningen zijn. De vrijwilligers krijgen een pakket met basismedicatie en leren hoe ze dit moeten gebruiken en wanneer ze een kind door moeten sturen naar de dichtsbijzijnde kliniek. Ze zijn geslecteerd door de dorpsoudsten, ofwel ‘de chiefs’, en wonen in het betreffende dorp, Op deze manier kunnen zij een verschil maken in hun leefgemeenschap.

We zouden in maart hiermee beginnen. Vanwege plotselinge gevechten konden we helaas niet starten. Gelukkig is het weer veilig en zijn de bewoners weer terug in hun dorp. Inmiddels hebben we nog twee kleine dorpjes gevonden en ook daar zijn een aantal vrijwilligers geselecteerd om deel te nemen aan de training. Maandag gaan we van start! Goed nieuws dus. Voor mij nog even een uitdaging aan het eind van deze rotatie, maar het gaat vast en zeker lukken!!