Plannen die veranderen

Er kan veel veranderen van de ene op de andere dag, zo werd ik de dag na het schrijven van m’n vorige verhaal van de ene op de andere dag uitgeschakeld en kon ik niet anders dan in bed blijven, dichtbij een wc en heb ik in die weken daarna nog nooit zoveel liters ORS en water gedronken......... 

Van de ene op de andere dag was het uiteindelijk toch beter dat ik hier even weg zou gaan om te laten onderzoeken wat er aan de hand was, want ik knapte (met de medicijnen die ik kreeg) toch niet goed op en werd steeds zwakker en slapper.  Om die reden ben ik een week in Juba geweest, is er lab onderzoek gedaan en kon ik de juiste behandeling krijgen bijtanken in een koele rustige kamer in het teamhuis van Medair in Juba.

Zo was ik dus met de Pasen in Juba en kon ik mee naar de oever van de Nijl waar we met elkaar een mooie sunrise dienst hebben gehouden 1e Paasdag. Fijn was dat, er waren ook medewerkers van andere organisaties.

Na de pasen weer uitgerust, opgeknapt (en een paar kilo lichter) terug naar Renk om de draad weer op te pakken. We hadden al het een en ander voorbereid voor het nieuwe project, maar helaas. Van de ene op de andere dag waren er bombardementen geweest in het gebied waar we onze vrijwilligers zouden gaan trainen. Vanuit Sudan dit keer, het gebied ligt dichtbij de grens van Sudan. De vrouwen en kinderen zijn richting Renk gevlucht zonder wat dan ook maar mee te kunnen nemen. Weer dik 1000 mensen op de vlucht, wat een toestand. Dit houdt ook in dat wij tijdelijk niet naar dat gebied kunnen, de UN moet eerst checken wat er nu in feite gebeurd is en wanneer het weer veilig is om daarheen te gaan. Maar zolang de bevolking niet terug durft te komen kunnen we weining uitrichten, afwachten dus.

We kunnen hele mooie plannen maken, maar van de ene op de andere dag kan het zomaar heel anders gaan. Nu trof het me ook zelf  een keer lichamelijk, dat kun je er niet bij hebben als je hier aan het werk bent, maar je hebt je er maar aan over te geven wat dat betreft. Gelukkig kon ik hier even weg en de juiste medicijnen krijgen wat veel mensen hier niet kunnen, vooral in die verafgelegen gebieden. Daar denk ik dan wel aan als je zo op bed ligt, dan voel je je enorm gezegend dat je de juiste zorg krijgt en dat je een bed hebt en schoon drinkwater.

Vorige week is de tweeling naar huis gegaan, gezond en een paar kilo zwaarder dan toen ze kwamen en met een hele gelukkige oma en tante, die ook weer plannen kunnen maken! Ik ga ze zeker nog eens opzoeken.

Voor over 2 weken ligt er ook weer een heel mooi plan en dat is dat ik na 7 maanden weer even naar huis kom! Deo Volente  zeggen we dan. Als God het wil, want een mens kan van alles van plan zijn, maar de Here bepaalt de loop van de gebeurtenissen.  Heerlijk lijkt het me om weer in even in Harlingen mien stadsje te zijn, even afkoelen ook want het wordt hier nu echt heel erg warm, soms tegen de 50 graden, pfffffffffff.

Ik hoop veel van jullie even te zien, ik kan dit keer 3 weken blijven. Maar later dit jaar is het plan dat ik in ieder geval voor een paar maanden naar huis kom, m’n contract loopt dan af en ik heb besloten het niet te verlengen. Voor alles is een tijd en dan is het de tijd om m’n huis weer m’n thuis te maken, weer een ‘normaal’ sociaal leven te hebben wat ik hier best mis, uit te rusten en zien wat er voor nieuws op m’n pad zal komen. D.V.!!!