Uitgerust

Na een heerlijk verlof in Harlingen te hebben gehad ben ik alweer bijna 3 weken aan de gang in Renk. De dagen vliegen om en het werken gaat weer goed. Ik heb flink wat energie opgedaan thuis en een heerlijk weekje op het wad gehad en kan er wel weer even tegen.

Het is druk, de kliniek in Abayok heeft deze week meer dan 1300 patienten gezien, dik 226 per dag. Dat is uitzonderlijk druk, normaal gesproken zijn het er rond de 900 per week. Er komen toch weer veel mensen terug naar Renk of uit andere dorpen. Ook veel ondervoede kinderen, deze week alleen al 90 nieuwe opnames in het voedingsprogramma in Abayok. Normaal gesproken zijn dat er tussen de 20 en 30 per week. Lange dagen voor onze medewerkers dus en alles goed met elkaar regelen. Bevoorrading is ook altijd een uitdaging, je kan een schatting maken van wat je nodig zult hebben maar als er ineens heel veel meer patienten komen moet alles aangevuld worden. Het bestellen van medicijnen is dan ook een hele klus, we hebben deze week een nieuwe bestelling gedaan voor de komende 6 maanden en dan moet er heel wat naar Renk gevlogen worden. De medicijnen worden in Nairobi ingekocht en worden dan per vliegtuig naar Juba gevlogen waarna het in gedeeltes hierheen komt, de extra voeding voor de voedingsprogramma’s weegt ook flink en per vlucht kan er maar een beperkt aantal kilo’s komen, een heel logistiek gebeuren dus. Het kan soms maanden duren voordat daadwerkelijk alles is aangekomen, ver vooruit denken dus.

Ook in het stabilisatie centrum is het druk, het ligt de hele week vol, de opnames blijven komen van ernstig zieke, sterk ondervoede kinderen, gelukkig knappen er veel kinderen op maar ook sterven er kinderen die we niet meer kunnen helpen.

Ook in de Wunthou kliniek blijven de mensen komen, de tent waar we de apotheek hebben is vorige week ingestort tijdens een flinke storm, want stormen dat kan het hier en zeker op de vlakte in Wunthou. Gelukkig was er nog een tent op voorraad in Juba dus die is hierheen gebracht en opgezet. Er moet ook weer veel gerepareerd worden aan de shelters, want riet is niet supersterk, zo blijven we bezig. Maar daarvoor zijn we hier tenslotte.

Tijdens mijn verlof is de tweeling die zo goed gegroeid was helaas overleden. Ngor, het jongetje was eerst ziek geworden en binnen 3 dagen stierf hij, zijn zusje Agong werd ook ziek en 2 dagen later is ook zij overleden. Wat een enorm triest bericht. De oma en tante wonen dik 2 uur rijden hier vandaan in Jelhak waar we ook een voedingsprogramma habben en een kliniek ondersteunen. Vorige week moest ik daarheen en heb toen de oma en tante opgezocht. Ik had thuis een fotoboekje voor ze gemaakt, vond het nu wel wat ingewikkeld om dat te geven, maar heb het toch maar gedaan. Het zal een herinnering voor ze zijn voor later.

Het is erg warm, het zit echt tegen het regenseizoen aan, vandaar die stormen zo nu en dan. Ik slaap nog steeds op het dak, waar het goed vertoeven is onder de sterren. Maar als de storm opsteekt moet je maken dat je binnenkomt met je tentje en je matras, je zou bij wijze van spreken zo van het dak kunnen waaien. Laat de regen maar komen, dat koelt weer wat af, we hebben een paar buien gehad maar nog lang niet genoeg.

In Nederland zeggen we laat de zomer maar komen, maar hier is het net andersom, laat de regen maar komen. Vanmorgen zei onze bewaker: ‘wat is het heerlijk weer vandaag’..... bewolkt en frisse wind tegen de regen aan.

Het blijf een wereld van verschil.