Wunthou verlaten

Er gebeurt zoveel de laatste weken, ik zou bijna elke dag wel wat kunnen schrijven.

Nu het wat veiliger is konden we nu in kleine teams een aantal dagen op onderzoek  in zoveel mogelijk (bereikbare) dorpjes/gebieden om uit te zoeken wat de nood daar is op het gebied van water en gezondheidszorg. We zijn druk bezig met het voorbereiden van een nieuw plan voor het komende ‘budgetjaar’ wat in september van start gaat. Daaraan voorafgaand moet er een duidelijk plan op tafel komen richting de donors, wat de nood is en welke budgetten daarvoor nodig zullen zijn voor het komende jaar. Dit plan wordt dan bijgeschaafd door onze adviseurs in Juba en op het hoofdkantoor en dan wordt het uiteindelijk gepresenteerd aan de donors. Als het dan goedgekeurd is kunnen we hier aan de slag! Een heel proces dus.

Aanval op Wunthou

De afgelopen week is er een aanval geweest op het kamp in Wunthou waar we een kliniek en watersysteem hebben. Wat triest allemaal, wij kunnen ons dat niet voorstellen, waarom vallen mensen zo’n kamp aan?? Wij zullen die denkwijze nooit kunnen begrijpen, maar het is de werkelijkheid.

Midden in de nacht werd het kamp aangevallen en is iedereen gaan rennen naar het water of naar de grens met Noord Sudan, die dichtbij is. Er zijn 2 mensen omgekomen en een aantal mensen zijn gewond geraakt tijdens deze aanval er is geroofd en gestolen. We werden gebeld door de medewerkers van de kliniek die de volgende ochtend allemaal weer terug waren gekomen naar de kliniek. Wunthou is leeggelopen. 2 Dagen later werden we ‘ s avonds weer gebeld dat er weer geruchten waren en dat er vanuit het dorp naast Wunthou nu ook alle mensen hun spullen aan het pakken waren en zich verplaatsten naar Sudan, omdat er geruchten waren van een nieuwe aanval. Deze groep mensen komt van oorsprong uit Sudan en hadden zich een paar jaar geleden gesetteld in dit dorp, maar nu zijn zij dus ook allemaal vertrokken. Ook daar staat alles leeg.

We zijn er heen geweest om de situatie te bekijken en om te bespreken hoe het verder moet met onze medewerkers en met de kliniek. Onze medewerkers zijn erg bang geweest en zijn elke nacht over de grens gegaan om daar te overnachten, maar ook daar voelden ze zich niet veilig. Wat een zorg, maar ook wat een betrokkenheid om toch elke dag weer naar de kliniek te komen. Waar anders soms meer dan 150 patienten per dag zitten, komen er nu gemiddeld 50 per dag, waarvan misschien zo’n 8 mensen uit het kamp komen, het grootste deel komt uit Sudan. Alle moeders met kinderen die in het voedingsprogramma zitten zijn ook weggevlucht.

We hebben een vergadering gehad met het team en er is nu een klein team wat in de kliniek blijft werken, ze slapen ‘s nachts in Renk en reizen op en neer, we vergoeden hun transportkosten. Zo slapen ze in ieder geval in een veilige omgeving. Een ander deel van het team werkt tijdelijk mee in de kliniek hier in  Abayok en een aantal heeft besloten tijdelijk veiligheid te zoeken in Sudan waar veel van onze medewerkers ook hun kinderen hebben ondergebracht. We hebben ook bijna de hele medicijn voorraad die we aangelegd hadden ( voorraad voor 3 maanden)weer ingepakt mee terug genomen naar onze opslag, dit uit voorzorg. Als er weer een aanval komt is onze kliniek zeker een doelwit om te bestelen. We brengen nu alleen wat nodig is naar de kliniek.

Nu is het afwachten hoe de situatie zich gaat ontwikkelen. Wat een trauma’s keer op keer, dan woon je in een kamp, heb je iets opgebouwd, hoe schamel ook en opnieuw moet je ook dat achter je laten en weer vluchten.

Het is ongewoon stil in het kamp waar anders heel veel kinderen achter ons aan rennen en ons toeroepen ‘ Khawadzja’, Khwadzja’ !!, daar is het nu stil en kom je zo goed als niemand meer tegen. De markt in Wunthou is ook zo goed als leeg, bij de grens wordt er veel geld gevraagd voor mensen die hier willen handelen. Eten wordt daar dus nog schaarser dan als het al was en de prijzen op de markt in Renk vliegen omhoog. Wanneer komt er een eind aan deze ellende???

Morgen ga ik er weer naar toe, we weten niet wat we moeten verwachten, zullen de mensen weer terugkomen…